SZCZEPANEK

forma żeńska równa formalnie męskiej: Szczepanek

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Szczepankowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Szczepankówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Scepanco 1367 SSNO V 287
• Margaretha, olim Czepankonis relicta 1391 SSNO V 287
• Sczepanek de Tsczicza 1400 SSNO V 287
• Von Sczepanken 1442 SSNO V 287
• Szczepanek, Szczeponek 1515 AntrP V 57
• Szczepankowa 1625 AntrP V 57
• Valentinus Szczepanek 1667 NOles 116
• Sczepanek 1838 GórPow 216
• Szczepanek, Szczeponek XVII AntrP V 57
• Szczepanek, Szczeponek XVIII AntrP V 57
• Szczepanek, Szczeponek XX RymNPol II 481

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Szczepan-ek, od n. os. Szczepan, zob. Szczepan

• derywowane
• z sufiksem
  Szczepan-ek, z suf. -ek w funkcji deminutywnej lub patronimicznej

Czepanek, Szczeponek

Wariant z nagłosowym Cz- odbija sposób przejęcia podstawowego imienia, Szczeponek - odmianka z gw. -onek (163 nosicieli głownie w woj. śląskim)

• USA / liczba wystąpień: 346 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 232 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk
• Francja / liczba wystąpień: 18 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Norwegia / liczba wystąpień: 14 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Hiszpania / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Czechy / liczba wystąpień: 11 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Szczepanek/hustota/
• Australia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Szwecja / liczba wystąpień: 9 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Szczepanek
• Holandia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl
• Belgia / liczba wystąpień: 4 / źródło: www.familienaam.be
• Szwajcaria / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://www.verwandt.ch/

Wśród nazwisk motywowanych przez imiona staropolskie i chrześcijańskie wyróżnić można dwie podstawowe grupy: 1) formalnie równe pełnym lub skróconym, zdrobniałym formom imion, 2) powstałe od różnych imion w drodze derywacji słowotwórczej lub paradygmatycznej. Często nie można jednoznacznie stwierdzić czy mamy do czynienia z transonimizacją (przejściem z kategorii imion do kategorii nazwisk) czy z utworzeniem nazwiska w drodze derywacji. Podstawami tego typu nazwisk są najczęściej pełne i zdrobniałe imiona chrześcijańskie, rzadziej pełne lub skrócone imiona staropolskie. Nazwiska odimienne wywodzą się z deskrypcji opisowych mówiących o stosunku dwóch osób do siebie lub o charakterystyce konkretnej osoby. Pierwsze, tzw. patronimiczne, w drodze rozwoju doprowadziły do powstania konstrukcji syntetycznych z sufiksami –icz, -owicz, -ewicz, później też –ak, -an, -czyk i innymi sufiksami z podstawowym –k-, wyrażającymi relację ojciec-syn. Nazwiska te uległy stabilizacji w XVII-XVIII w. i potocznie kojarzone są z nazwiskami mieszczan (w tej grupie społecznej występowały najczęściej). Drugie wywodzą się z deskrypcji imię + imię, przy czym imię występujące na drugim miejscu stawało się potencjalnym nazwiskiem niezależnie od tego, czy pełniło pierwotnie funkcję drugiego imienia, patronimu czy zdrobniałej, spieszczonej formy pełnego imienia.

• DFD: Szczepanek
• por. DFD: Szczeponek
• por. też DMNES: Stephen

• Górnowicz, H., Słownuk nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1977/ tom: V
• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II