OLENDER

forma żeńska równa formalnie męskiej: Olender

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Olend(e)rowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Olend(e)równa

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Olender, Holender RymNPol I 309
• Olender, Olander 1596, XVII AntrP III 238
• Joannes Olender 1713 NZłot I 196
• Olender 1900 GórPow 161

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Olender, od ap. holender 'niemiecki lub niderlandzki osadnik; wiatrak lub młyn holenderski' SGP
• od nazwy własnej
  • odetniczne
    lub Olender, od n. etn. Olender, Holender 'rodem z Holandii' SL

• niederywowane
Olender

Holender, Olander

Holender (192 nosicieli, głównie w woj. pomorskim) - nazwisko z wyrównaniem do ogólnopolskiej postaci etnonimu. Olander - postać poświadczona historycznie ze zmianą -en- > -an-, może hiperpoprawną

• USA / liczba wystąpień: 539 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 56 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 22 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Olender
• Australia / liczba wystąpień: 19 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Francja / liczba wystąpień: 17 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Hiszpania / liczba wystąpień: 14 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Norwegia / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Holandia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl
• Belgia / liczba wystąpień: 4 / źródło: www.familienaam.be

Nazwiska motywowane nazwami plemion, grup regionalnych, narodowości tworzone są najczęściej w drodze transonimizacji, czyli przesunięcia z innej kategorii onimów bez formalnych wykładników nazwotwórczych. Takie nazwiska w momencie powstawania najprawdopodobniej odzwierciedlały rzeczywistą przynależność etniczną nosiciela lub jego przodków. Pośrednio wskazują one na procesy interferencji etniczno-językowej oraz na utrwalone w kulturze stereotypy językowe „obcych”. Proces mógł przebiegać 1) bezpośrednio od etnonimu do nazwiska; 2) od etnonimu poprzez apelatyw do nazwiska. Dla nazwisk z wykładnikami formalnymi charakterystyczny jest sufiks –czyk oraz formanty z pochodzenia patronimiczne (np. –ik, -ak, -ek, -ec, -owicz, -ewicz). Występowanie nazwiska w Polsce ma z pewnością związek z osadnictwem holenderskim w XVI wieku, głównie w delcie Wisły i z prowadzeniem przez nich prac melioracyjnych

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Górnowicz, H., Słownuk nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III