Ogólna liczba: 8224
Kobiety: 4183
Mężczyźni: 4041
Ranga: 475
forma żeńska równa formalnie męskiej: Falkowski
forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Falkowska
forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Falkowszczanka
komentarz: Od nazwisk na -ski tworzono także nazwy córek z sufiksem -anka, być może po to, aby odróżniać nazwy żon od nazw córek.
Falke, Fałkowski, Chwalikowski, Chwałkowski
Falke jest urzędowym hitlerowskim zniemczeniem nazwiska Falkowski z Powiśla. Nazwisko Falke ma 8 nosicieli, może być nazwiskiem niemieckim od Falke 'sokół' lub odmianką nazwiska Chwalkowski, tu z uproszczeniem nagłosowej grupy Chw- > F-. Warianty wskazują na wahania podstawowej nazwy miejscowej. Wariant Fałkowski (255 nosicieli, głównie w woj. kujawsko-pomorskim i warmińsko-mazurskim), z -ł- w miejsce -l-, jest raczej pierwotny i wiązać go można z n. m. Fałkowice (2 miejscowości w Polsce), Fałkowo, Fałków. Postać Chwalikowski nie występuje współcześnie w Polsce. Nazwisko Chwałkowski, znacznie rzadsze (76 nosicieli), występuje głównie na terenie Wielkopolski (na tym obszarze brak jest przejścia chw-> f-).
Nazwiska motywowane nazwami miejscowymi wyrażają stosunki własnościowe lub przestrzenne nazywanej osoby i miejscowości. Cechą charakterystyczną tych nazwisk jest sufiks –ski i jego rozszerzenia –ewski, -owski, -eński, -iński-yński itp. Nielicznie występują nazwiska z przymiotnikowym sufiksem –ny motywowane przez wyrażenia przyimkowe sytuujące np. gospodarstwo w terenie (typ Konieczny, Zadrożny). Sporadycznie spotyka się nazwiska formalnie równe nazwom geograficznym (typu Wisła) stanowiące przeniesienie z płaszczyzny toponimicznej do antroponimicznej bez dodatkowych wykładników formalnych. Stosunkowo nieliczna grupe tworzą nazwiska motywowane nazwami miejscowymi na –sk, -sko, w których funkcję formantu pełni końcówka fleksyjna (typ Buski). Nazwiska odmiejscowe wywodzą się z deskrypcji określonych informujących skąd pochodzi dany człowiek, a więc wyrażających relacje przynależności lub własności do posiadanej lub zamieszkiwanej miejscowości, np. Zawist de Camyn. Przekształciły się one w konstrukcje syntetyczne: 1) Zawist de Camyn > Zawist Kamiński; 2) Zawist de Camyn > Zawist Kamień. Utraciły one równocześnie element opisowy, a na plan pierwszy wysunęła się funkcja identyfikowania jednostki. W dawnej Polsce syntetyczne formacje na –ski najliczniejsze były w warstwie szlacheckiej. Najszybciej też uległy stabilizacji, zyskały wyznaczniki nazwiskowości (stałość, rodzinność), a także zyskały prestiż „dobrego” nazwiska, stały się modelem strukturalnym, na wzór którego tworzono nazwiska od podstaw imiennych (np. Adamski) i apelatywnych (np. Nawrocki). Zapisy Falkowski poza granicami Polski mogą w części odnosić się do nazwiska Fałkowski.