DYŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dyła

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dylina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dylanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Dyla 1566, XVIII AntrP I 407
• Nicla Dilia 1568 GórPow 59
• Paul Dylla, szewc 1861 NOpol 133
• Veronika Dÿlla 1886 NOles 38

• od wyrazu pospolitego
• od nazwy własnej
  • odimienne
    Dył-a, od n. os. Dyl, Dył (: ap. dyl 'gruba deska, belka' Sstp, SXVI )

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Dył-a

Dyla (zob.), Dylla

Warianty graficzne

• Niemcy / liczba wystąpień: 664 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• USA / liczba wystąpień: 337 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dylla/stats
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Włochy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Dyla&x=0&y=0#.XLR32tjgrIU
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Holandia / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=dyla&gba_naam=Dyla&nfd_naam=&operator=eq&taal=

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Dyla (bez znaku diakrytycznego), Dylla (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-).

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I