DEPTUŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Deptuła

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Deptulina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Deptulanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Deptuła, Deptula, Dyptuła RymNPol I 132
• Deptuła 1740 AntrP I 387
• Deptuła 1869 GórPow 52

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Dept-uła, od czas. deptać 'tratować, niszczyć; także: człapać, dreptać, powłóczyć nogami' SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Dept-uła

Dyptuła, Deptula

Dyptuła to wariant gwarowy z pochyleniem -e-, Deptula - wariant graficzny, być może pod wpływem języka niemieckiego

• USA / liczba wystąpień: 864 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/deptula/stats
• Niemcy / liczba wystąpień: 40 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Australia / liczba wystąpień: 18 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/deptula/stats
• Włochy / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo
• Norwegia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Norwegia / liczba wystąpień: 10 / źródło: https://www.ssb.no/
• Hiszpania / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Deptuch
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Nazwisko charakterystyczne dla północnego Mazowsza (ostrołęckie) i sąsiednich terenów (olsztyńskie). Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Deptula (bez znaku diakrytycznego), Deptulla (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-).

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I