KOŚ

forma żeńska równa formalnie męskiej: Koś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kosiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kosiówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Koś 1666 AntrP II 288
• Koss 1885, 1887, 1889 NOles 68
• Luize Koos 1907 GórPow 113

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Koś, od gw. ap. koś 'mierzynek'
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Ko-ś, Ko-sz, od im. Mikołaj, grec. Nikolaos (: greckiego ap. nike 'zwycięstwo' i laos 'ludzie, lud, wojownicy' ICh)

• derywowane
• z sufiksem
  Ko-ś, z suf. -ś w funkcji hipokorystycznej
• niederywowane
lub Koś < gw. ap. koś

• Niemcy / liczba wystąpień: 2928 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 121 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kos
• Słowacja / liczba wystąpień: 91 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=kos&s=exact&c=1c55&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 23 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Norwegia / liczba wystąpień: 15 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Czechy / liczba wystąpień: 6 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Ko%C5%9B/hustota/

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Kos (bez znaku diakrytycznego), choć postaci te mogą dotyczyć nazwiska Kos, oraz Kosch.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992