CYMBAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Cymbała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Cymbalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Cymbalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Cymbała RymNPol I 104
• Cymbalina 1763 AntrP I 326

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Cymbał-a,od n. os. Cymbał (: ap. cymbał 'instrument muzyczny Sstp, SXVI, przenośnie 'głupiec; pośladki, tyłek' SW, SGP)

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Cymbał-a

Cymbala

Odmianka graficzna z -l- w miejsce -ł-, występuje wyłącznie na Śląsku (możliwy wpływ grafii niemieckiej)

• USA / liczba wystąpień: 107 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/cymbala/stats
• Słowacja / liczba wystąpień: 21 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=cimbala&s=exact&c=ree9&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#
• Niemcy / liczba wystąpień: 16 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Australia / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/cymbala/stats
• Belgia / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://familienaam.be/Cymbala
• Szwecja / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Cymbala

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Cymbala (bez znaku diakrytycznego)

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I