KUSZA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kusza

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kuszyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kuszana

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kus(z)a 1521, XVII, XVIII AntrP II 315
• Martinus Kusza 1666 NZłot I 285
• Rosalie Kusche 1880 NOpol 174

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kusza, od ap. kusza 'dawna ręczna broń miotająca, rodzaj łuku' Sstp, SXVI
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Kusza, skrócenie od im. Jakusz (: im. biblijnego Jakub, od hebr. Ja'aqob 'którego Bóg ochrania, wspiera' ICh).

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Kusz-a
• niederywowane
lub Kusza

• Niemcy / liczba wystąpień: 136 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 27 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=kusza&c=h359&d=priezviska
• Czechy / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kusza/hustota/

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Kuscha.

• por. ISD: Kuscha

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I