PRZYTUŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Przytuła

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Przytulina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Przytulanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Przytuła // Przytula masc. 1546, XVII, XVIII AntrP IV 93
• utsciwego Grzegorza Przytuły 1763 NBrań 337
• Przytuła fem. 1800 AntrP IV 93

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Przytuł-a, od czas. przytulić 'przycisnąć, przygarnąć do siebie' Sstp

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Przytuł-a

• Niemcy / liczba wystąpień: 120 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 12 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Przytula

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Przytula (bez znaku diakrytycznego), Przytulla (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-).

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017