GĘBALA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Gębala

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Gębalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Gębalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Johannes Gambala 1420 SSNO II 103
• Gębala 1566, XVII, XVIII AntrP I 550

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Gębala. od gw. ap. gębala 'czlowiek pyskaty, krzykliwy; grzyb pasożytniczy, huba' SGP, lub Gęb-ala, od ap. gęba 'twarz; usta' , także 'grzyb pasożytniczy, huba' Sstp , SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Gęb-ala
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  lub Gębal-a < n. os. Gębal
• niederywowane
Gębala

Gembala (zob.)

Wariant oddający graficznie wymowę samogłoski nosowej ę przed spółgłoską zwartą b

• Francja / liczba wystąpień: 85 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/93574/gembala.shtml
• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http//legacy.stoepel.net/en/default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 43 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=gembala&c=W6b9&d=priezviska
• Czechy / liczba wystąpień: 20 / źródło: http://www.kdejsme.cz/
• Belgia / liczba wystąpień: 20 / źródło: https://familienaam.be
• Norwegia / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Holandia / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=gebala&gba_naam=Gebala&nfd_naam=&operator=eq&taal=
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Gebala

Poza granicami Polski w formie Gebala (bez znaku diakrytycznego ), Gembala (oddanie wymowy nazwiska ).

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1968/ tom: II
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I