BRUNKA

Ogólna liczba: 301

Kobiety: 148

Mężczyźni: 153

Ranga: 18402

Województwa
  1. POMORSKIE / 243
  2. KUJAWSKO-POMORSKIE / 19
  3. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 19
  4. MAZOWIECKIE / 17
  5. / 5
  6. MAŁOPOLSKIE / 2
  7. ZACHODNIOPOMORSKIE / 1
Powiaty:
  1. CHOJNICKI / 113
  2. KARTUSKI / 34
  3. GDAŃSK / 28
  4. KOŚCIERSKI / 17
  5. ELBLĄG / 15
  6. TUCHOLSKI / 13
  7. M.ST.WARSZAWA / 11
  8. TCZEWSKI / 10
  9. GDYNIA / 9
  10. WEJHEROWSKI / 9
  11. CZŁUCHOWSKI / 6
  12. / 5
  13. SOPOT / 4
  14. LIDZBARSKI / 4
  15. PRUSZKOWSKI / 4
  16. GDAŃSKI / 4
Gminy:
  1. CHOJNICE / 85
  2. STĘŻYCA / 31
  3. M. GDAŃSK / 28
  4. CZERSK / 15
  5. M. ELBLĄG / 15
  6. BRUSY / 13
  7. KĘSOWO / 11
  8. M. GDYNIA / 9
  9. KOŚCIERZYNA / 8
  10. KARSIN / 8
  11. PRAGA-PÓŁNOC / 7
  12. CZŁUCHÓW / 6
  13. / 5
  14. PELPLIN / 5
  15. WEJHEROWO / 5
  16. M. SOPOT / 4

forma żeńska równa formalnie męskiej: Brunka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Brunczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Brunczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

  • Brunka RymNPol I 55

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Brun-ka, od niem. im. Bruno (: stwniem. brun , braun 'lśniąco brązowy' lub forma skrócona od germ. imion złożonych z członem brunja 'pancerz'), NCh, NGerm

  • derywowane
    • z sufiksem
      Brun-ka; suf. -ka w funkcji patronimicznej (odojcowskiej) lub deminutywnej

Może też Brunke polski sufiks -ka = ke)

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I