KORKUŚ

Ogólna liczba: 304

Kobiety: 156

Mężczyźni: 148

Ranga: 18236

Województwa
  1. DOLNOŚLĄSKIE / 210
  2. ZACHODNIOPOMORSKIE / 44
  3. LUBUSKIE / 37
  4. MAZOWIECKIE / 5
  5. ŁÓDZKIE / 3
  6. OPOLSKIE / 2
  7. ŚLĄSKIE / 2
  8. POMORSKIE / 1
Powiaty:
  1. WROCŁAWSKI / 70
  2. ŻARSKI / 35
  3. STRZELIŃSKI / 33
  4. GRYFIŃSKI / 29
  5. OŁAWSKI / 28
  6. DZIERŻONIOWSKI / 22
  7. WROCŁAW / 15
  8. ŚWIDNICKI / 11
  9. PYRZYCKI / 9
  10. JELENIA GÓRA / 5
  11. LEGNICA / 5
  12. TRZEBNICKI / 5
  13. SZCZECIN / 4
  14. ZŁOTORYJSKI / 4
  15. JELENIOGÓRSKI / 3
  16. LUBIŃSKI / 3
Gminy:
  1. KĄTY WROCŁAWSKIE / 37
  2. ŻARY / 33
  3. KOBIERZYCE / 20
  4. WIDUCHOWA / 16
  5. STRZELIN / 13
  6. JELCZ-LASKOWICE / 13
  7. ŻÓRAWINA / 13
  8. OŁAWA / 12
  9. DZIERŻONIÓW / 11
  10. ŚWIDNICA / 11
  11. BORÓW / 11
  12. ŁAGIEWNIKI / 10
  13. KONDRATOWICE / 9
  14. PYRZYCE / 8
  15. GRYFINO / 8
  16. WROCŁAW-PSIE POLE / 6

forma żeńska równa formalnie męskiej: Korkuś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Korkusiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Korkusiówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Korkus // Korkuś 1637, XVIII AntrP II 283

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Kork-uś, od n. os. Korek, zob. Korek

  • derywowane
    • z sufiksem
      Kork-uś

Korkus

Wariant graficzny

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Korkus (bez znaku diakrytycznego).

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II