DYNDA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dynda

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dyndzina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dyndzianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Generosum Petrum Dersnyak, heredem de Maiori Vrzovycze ... cum familiari suo Iohanne alias Dynda 1491 SSNO I 548
• Dynda 1550, XVII, XVIII AntrP I 408
• Laboriosus Jacobus Dynda 1596 NBrań 184
• Karol po Franciszku Dynda 1846 NBrań 184

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Dynda, od ap. dynda 'coś kołyszącego się, wahadło' SL, lub od czas. dyndać 'kołysąć się wisząc' SW

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Dynd-a < czas. dyndać
• niederywowane
lub Dynda < ap. dynda

• USA / liczba wystąpień: 166 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dynda/stats
• Czechy / liczba wystąpień: 30 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Dynda/hustota/
• Norwegia / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Niemcy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Australia / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dynda/stats

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017