BINKO

forma żeńska równa formalnie męskiej: Binko

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Binkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Binkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Binko RymNPol I 36
• Anna Binkowa 1616 AntrP I 174

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Bin-ko, od n. os. Bień, gw. Biń, zdrobnienie im. chrześcijańskiego Benedykt, por. łac. cognomen Benedictus (: łac. benedictus 'błogosławiony'), lub im. biblijnego Bienijamin (:hebr. ben jamin 'syn prawicy, syn szczęścia' ) NCh, NJud) .

• derywowane
• z sufiksem
  Bin-ko; suf. -ko w funkcji patronimicznej (odojcowskiej) lub deminutywnej

zob. Bińko

Odmianka z palatalnym n.

• USA / liczba wystąpień: 179 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/binko/stats
• Czechy / liczba wystąpień: 176 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Binko/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 9 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Binko
• Australia / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/binko/stats
• Niemcy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=Binko&s=exact&c=n826&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#
• Dania / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Wielka Brytania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/binko/stats

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I