KOŁTUN

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kołtun

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kołtunowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kołtunówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Kołtun, Kołton 1607, XVIII AntrP II 274
• Kołtunowa fem. 1633 AntrP II 274
• Kołtun 1692 NBrań 239
• Laborioso Adamo Kołtun 1812 NBrań 239

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kołtun, od ap. kołtun 'włosy skręcone, kudły, kłaki; choroba', także 'człowiek rozczochrany'

• niederywowane
Kołtun

Kołton (zob.)

Wariant fonetyczny ze zmianą -u- > -o- przed spółgłoską sonorną n

• Niemcy / liczba wystąpień: 40 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 20 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Koltun
• Czechy / liczba wystąpień: 11 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Koltun/hustota/
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Koltun (bez znaku diakrytycznego).

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017