SULIMA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Sulima

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Sulimina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Sulimianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Noblis Andreas SuIyma, familiaris generosi Nicolai de Knyehinicze alias de Dedilow 1447 SSNO V 248
• Sulima 1531, XVII AntrP V 49

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Sulima, skrócenie od starop. im. złożonego Sulimir (: prasłow. czas. *suliti 'obiecywać', polskie gw. sulić 'stręczyć, nakłaniać' SGPK i mir 'pokój, bezpieczeństwo, przyjaźń' Sstp)
  • od nazw herbowych
    lub Sulima, od n. herbowej Sulima, NHer

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Sulim-a
• niederywowane
lub Sulima

• Niemcy / liczba wystąpień: 72 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 25 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Sulima/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 18 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Sulima
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn

• DFD: Sulima

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1977/ tom: V
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2015/ tom: V