forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Brycka
brak poświadczeń w dostępnych nam źródłach historycznych
od nazwy własnej
odimienne Bryc-(s)ki, od n. os. Bryk (: ap. bryk SL, lub czas. brykać SXVI, lub skrócenie od im. Brzykc(z)y poch. celtyckiego, łac. Brictius, od celt. brigh 'moc, siła', NCh).
derywowane
z sufiksem Bryc-(s)ki < n. os. Bryk, z suf. -ski, na wzór nazwisk odmiejscowych