CYBULA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Cybula

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Cybulina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Cybulanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Cybula 1383 RymNPol I 68
• Martino dicto Czybula, concivi Plocensi 1413 SSNO I 301
• Cebula, Cybula 1564, XVII, XVIII AntrP I 299
• Franz Cybulla 1908 GórPow 45

• od wyrazu pospolitego
  • inne
    Cybula, od ap. cebula, cybula 'warzywo' Sstp, SXVI, NAp. Zob. Cebula.

• niederywowane
Cybula < ap. cebula, cybula

Cybulla, Zybula

Forma Cybulla z podwyższeniem artykulacji samogłoski e (-e- > -y-) i podwojeniem l; odmianka Zybula z wpływem grafii niemieckiej (niem. Z- w miejsce pol. C-)

• Niemcy / liczba wystąpień: 280 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 194 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/54083/cybula.shtml
• Australia / liczba wystąpień: 26 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/cybula/stats
• Norwegia / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Belgia / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://familienaam.be/Cybula
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Cybula

Poza granicami Polski także w formach adaptowanych graficznie: Cibula, Cybulla, Zybulla.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I