MATUŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Matuła

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Matulina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Matulanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Julianna Matula 184 NOpol 184

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Matuła, od gw. ap. matula 'matka'
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Mat-uła, skrócenie od im. Maciej lub Mateusz, zob. Maciej

• derywowane
• z sufiksem
  Mat-uła
• niederywowane
lub Matuła

• Czechy / liczba wystąpień: 1504 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Matula/hustota/
• Słowacja / liczba wystąpień: 822 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=matula&s=exact&c=R497&cs=&d=priezviska#
• Niemcy / liczba wystąpień: 616 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 17 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 13 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Matula

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Matula (bez znaku diakrytycznego), Matulla (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-).

• por. też ISD: Matula

• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004