MARTYNEK

Ogólna liczba: 250

Kobiety: 128

Mężczyźni: 122

Ranga: 20870

Województwa
  1. ŚLĄSKIE / 173
  2. DOLNOŚLĄSKIE / 27
  3. WIELKOPOLSKIE / 19
  4. MAZOWIECKIE / 13
  5. MAŁOPOLSKIE / 8
  6. PODKARPACKIE / 8
  7. KUJAWSKO-POMORSKIE / 2
Powiaty:
  1. CIESZYŃSKI / 140
  2. LEGNICA / 10
  3. JAWORSKI / 9
  4. M.ST.WARSZAWA / 8
  5. KROSNO / 8
  6. WROCŁAW / 7
  7. BIELSKI / 6
  8. ŻORY / 6
  9. NOWOSĄDECKI / 6
  10. POZNAŃ / 6
  11. OBORNICKI / 5
  12. WĄGROWIECKI / 5
  13. ZWOLEŃSKI / 5
  14. KATOWICE / 4
  15. WODZISŁAWSKI / 3
  16. ŻYWIECKI / 3
Gminy:
  1. WISŁA / 39
  2. CIESZYN / 39
  3. USTROŃ / 31
  4. GOLESZÓW / 17
  5. M. LEGNICA / 10
  6. M. KROSNO / 8
  7. JAWOR / 6
  8. DĘBOWIEC / 6
  9. SKOCZÓW / 6
  10. M. ŻORY / 6
  11. ZWOLEŃ / 5
  12. WŁOCHY / 5
  13. JASIENICA / 5
  14. KORZENNA / 5
  15. OBORNIKI / 5
  16. SKOKI / 4

forma żeńska równa formalnie męskiej: Martynek

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Martynkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Martynkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Martynkowa fem. 1683 AntrP II 430
  • Martynek 1687, XVIII AntrP II 430

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Martyn-ek, od n. os. Martyn, zob. Martyn

  • derywowane
    • z sufiksem
      Martyn-ek; suf. -ek w funkcji patronimicznej lub deminutywnej

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Martinek, Martineck.

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II