CIURA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Ciura

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Ciurzyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Ciurzanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Ciura 1558, XVII, XVIII AntrP I 324
• Honestus Gregorius Ciura 1691 NBrań 166
• Christina Zura 1878 NOpol 126

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Ciura, od ap. ciura 'pachołek, czeladź obozowa; niezdara, gamoń, głupiec' SL, SW. Wyraz znany w polszczyźnie dopiero od XVII w. , zapożyczenie ze wschodniotureckiego czora, cora 'parobek do koni' NAp.

• niederywowane
Ciura < ap. ciura (pierwotnie zapewne w funkcji deskryptywnej)

• Włochy / liczba wystąpień: 174 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Ciura&x=0&y=0#.XGqFaKBCfIU
• Niemcy / liczba wystąpień: 80 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Belgia / liczba wystąpień: 26 / źródło: https://familienaam.be/Ciura
• Australia / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/ciura/stats
• Norwegia / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Holandia / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=ciura&gba_naam=Ciura&nfd_naam=&operator=eq&taal=
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Ciura
• Czechy / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Ciura/hustota/

• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017