STOPKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Stopka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Stopczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Stopczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Johannes Stopca 1386 SSNO V 213
• Stopka 1531, XVII, XVIII AntrP V 43
• Stopka 1839 GórPow 212
• Ernst Stoppke 1913 GórPow 212

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Stopka, od ap. stopka 'mała stopa' Sstp
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Stop-ka, od n. os. Stopa, zob. Stopa

• derywowane
• z sufiksem
  Stop-ka < n. os. Stopa, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Stopka < ap. stopka

• Niemcy / liczba wystąpień: 416 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 377 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=stopka&s=exact&c=M2e6&cs=&d=priezviska#
• Czechy / liczba wystąpień: 115 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Stopka/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 18 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Stopka
• Norwegia / liczba wystąpień: 9 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1977/ tom: V
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2015/ tom: V