BALUTA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Baluta

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Balucina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Balucianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Baluta RymNPol I 15

• od wyrazu pospolitego
  • inne
    Bal-uta, od ap. bal 'zwój płótna' Sstp, 'belka, obrobiony pień drzewa' SXVI
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Bal-uta, od imion z początkowym Bal-, takich jak Baltazar, Baldwin

• derywowane
• z sufiksem
  Bal-uta

• Hiszpania / liczba wystąpień: 157 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• USA / liczba wystąpień: 132 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Szwecja / liczba wystąpień: 26 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Dania / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Niemcy / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Belgia / liczba wystąpień: 5 / źródło: www.familienaam.be
• Czechy / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://www.kdejsme.cz/

Postaci Baluta poza granicami Polski mogą odnosić się także do nazwiska Bałuta.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I