KUPKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kupka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kupczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kupczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kupka 1541, XVII, XVIII AntrP II 312
• Hugo Kupke 1893 NOles 75
• Franz Kupka, szewc 1899 NOpol 173

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kupka, od ap. kupka 'zbiór, całość' SXVI
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Kup-ka, od n. os. Kupa (: ap. kupa 'zbiór, wielka ilość zgromadzonych rzeczy, stos, sterta' Sstp, SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Kup-ka < n. os. Kupa, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Kupka < ap. kupka

• Niemcy / liczba wystąpień: 3076 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 1914 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kupka/hustota/
• Słowacja / liczba wystąpień: 390 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=kupka&s=exact&c=u805&cs=&d=priezviska#
• Norwegia / liczba wystąpień: 14 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Szwecja / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kupka

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Kuppka.

• ISD: Kupka (tu też inna etymologia)

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004