BIEŃKO

Ogólna liczba: 2139

Kobiety: 1078

Mężczyźni: 1061

Ranga: 2594

Województwa
  1. MAZOWIECKIE / 629
  2. PODKARPACKIE / 347
  3. LUBELSKIE / 207
  4. DOLNOŚLĄSKIE / 155
  5. ŚLĄSKIE / 153
  6. ZACHODNIOPOMORSKIE / 144
  7. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 102
  8. LUBUSKIE / 92
  9. POMORSKIE / 73
  10. MAŁOPOLSKIE / 67
  11. ŁÓDZKIE / 57
  12. WIELKOPOLSKIE / 51
  13. OPOLSKIE / 40
  14. KUJAWSKO-POMORSKIE / 15
  15. / 8
  16. PODLASKIE / 5
Powiaty:
  1. GARWOLIŃSKI / 261
  2. M.ST.WARSZAWA / 195
  3. NIŻAŃSKI / 151
  4. BRZOZOWSKI / 56
  5. BIELSKI / 45
  6. OTWOCKI / 42
  7. STARGARDZKI / 41
  8. STALOWOWOLSKI / 38
  9. WROCŁAW / 37
  10. TOMASZOWSKI / 36
  11. SZCZECIN / 34
  12. KRAKÓW / 34
  13. KĘTRZYŃSKI / 33
  14. LUBLIN / 31
  15. OLSZTYŃSKI / 30
  16. HRUBIESZOWSKI / 30
Gminy:
  1. SOBOLEW / 128
  2. ULANÓW / 87
  3. GARWOLIN / 48
  4. CZECHOWICE-DZIEDZICE / 41
  5. NOZDRZEC / 37
  6. STARGARD SZCZECIŃSKI / 34
  7. M. KRAKÓW / 34
  8. M. SZCZECIN / 34
  9. STALOWA WOLA / 31
  10. M. LUBLIN / 31
  11. M. GORZÓW WIELKOPOLSKI / 28
  12. ŁASKARZEW / 27
  13. BISKUPIEC / 27
  14. URSYNÓW / 27
  15. HARASIUKI / 25
  16. PRAGA-POŁUDNIE / 24

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bieńko

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bieńkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bieńkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Jasco dictus Benconis de Rapocicz 1391 SSNO I 151
  • Bieńko // Bienko 1558, XVII, XVIII AntrP I 233
  • Jan Bienko 1614 NBrań 150

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Bień-ko, od n. os. Bień, zdrobnienie im. chrześcijańskiego Benedykt, por. łac. cognomen Benedictus (: łac. benedictus 'błogosławiony'), lub im. biblijnego Bienijamin (:hebr. ben jamin 'syn prawicy, syn szczęścia' ) NCh, NJud .

  • derywowane
    • z sufiksem
      Bień-ko; suf. -ko w funkcji patronimicznej (odojcowskiej) lub deminutywnej

Bienko, Binko, Benko

Warianty bez znaków diakrytycznych, z brakiem palatalnego B'- w nagłosie przed samogłoską przednią e (Benko) oraz ze zmianą -e- > -i- przed n (Binko).

Poza granicami także w formach bez znaków diakrytycznych: Bienko.

  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
  • P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017