DANIŁO

forma żeńska równa formalnie męskiej: Daniło

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Daniłowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Daniłówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• In Schalomunicze ... kmetho(-) ... Ivan Danilo 1465 SSNO I 457
• Daniło 1580 AntrP I 383
• Daniłówna XVII, XVIII AntrP I 383

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Daniło, wschodniosłowiańska wersja n. os. Daniel (zob.)

• niederywowane
Daniło

• Francja / liczba wystąpień: 353 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/55937/danilo.shtml
• Niemcy / liczba wystąpień: 24 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Włochy / liczba wystąpień: 24 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Danilo&x=0&y=0#.XI4zM6BCfIU
• Słowacja / liczba wystąpień: 22 / źródło: http://slovniky.korpus.sk/
• Szwecja / liczba wystąpień: 15 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Danilo
• Czechy / liczba wystąpień: 12 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Danilo/hustota/
• Australia / liczba wystąpień: 9 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/danilo/stats
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Danilo (bez znaku diakrytycznego).

• por. też ISD: Danilov

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I