STODÓŁKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Stodółka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Stodółczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Stodółczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Cum uxore Nicolai Stodolka 1387 SSNO V 209
• Stodółka, Stodołka 1577, XVII, XVIII AntrP V 43
• Peter Stodolka / Stodalka, szewc 1913 NOpol 219

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Stodółka, od ap. stodółka SW
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Stodół-ka, od n. os. Stodoła (: ap. stodoła 'budynek do przechowywania zboża i słomy' Sstp)

• derywowane
• z sufiksem
  Stodół-ka < n. os. Stodoła, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Stodółka < ap. stodółka

Stodułka, Stodołka

• Niemcy / liczba wystąpień: 192 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Stodolka&s=exact&c=P791&cs=&d=priezviska#
• Czechy / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Stodolka/hustota/

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Stodolka (bez znaków diakrytycznych).

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1977/ tom: V
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2015/ tom: V