GUBAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Gubała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Gubalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Gubalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Gubała 1608 AntrP I 577

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Gub-ała, od czas. gubić 'zabijać, pustoszyć, niszczyć; prześladować' Sstp, SXVI, lub od czas. gubać się 'podkasać się, podkasywać się' SXVI, SL, także 'układać w fałdy, marszczyć' SGP

• derywowane
• z sufiksem
  Gub-ała, z suf. -ała w funkcji charakteryzującej

• Słowacja / liczba wystąpień: 183 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Gubala&s=exact&c=w085&d=priezviska#
• Niemcy / liczba wystąpień: 96 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 29 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/101652/gubala.shtml
• Czechy / liczba wystąpień: 20 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Gubala/hustota/
• Belgia / liczba wystąpień: 9 / źródło: https://familienaam.be/
• Norwegia / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Włochy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Gubala&x=0&y=0#.XQupIv7grIU
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Gubala

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Gubala (bez znaku diakrytycznego) oraz, częściej, Guballa (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-).

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I