MIKUĆ

Ogólna liczba: 197

Kobiety: 101

Mężczyźni: 96

Ranga: 24038

Województwa
  1. ZACHODNIOPOMORSKIE / 42
  2. KUJAWSKO-POMORSKIE / 39
  3. PODLASKIE / 32
  4. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 21
  5. ŚLĄSKIE / 18
  6. DOLNOŚLĄSKIE / 10
  7. MAZOWIECKIE / 9
  8. POMORSKIE / 9
  9. WIELKOPOLSKIE / 8
  10. LUBELSKIE / 7
  11. ŁÓDZKIE / 2
Powiaty:
  1. TORUŃ / 37
  2. GRYFIŃSKI / 31
  3. BIAŁYSTOK / 24
  4. OLSZTYŃSKI / 13
  5. EŁCKI / 8
  6. BIAŁOSTOCKI / 8
  7. ZGORZELECKI / 7
  8. CZĘSTOCHOWA / 7
  9. JASTRZĘBIE-ZDRÓJ / 7
  10. BIALSKI / 6
  11. M.ST.WARSZAWA / 6
  12. ŚREDZKI / 5
  13. SOPOT / 5
  14. STARGARDZKI / 5
  15. POZNAŃ / 3
  16. WROCŁAW / 3
Gminy:
  1. M. TORUŃ / 37
  2. M. BIAŁYSTOK / 24
  3. TRZCIŃSKO-ZDRÓJ / 21
  4. DOBRE MIASTO / 13
  5. EŁK / 8
  6. GRÓDEK / 8
  7. M. CZĘSTOCHOWA / 7
  8. M. JASTRZĘBIE-ZDRÓJ / 7
  9. BOGATYNIA / 6
  10. CEDYNIA / 6
  11. MIĘDZYRZEC PODLASKI / 6
  12. ŚRODA WIELKOPOLSKA / 5
  13. M. SOPOT / 5
  14. DOLICE / 5
  15. MOKOTÓW / 5
  16. GRYFINO / 4

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mikuć

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Mikuciowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Mikuciówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • laboriosorum Martini Mikuć 1725 NBrań 293

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Mik-uć, od n. os. Mik, zob. Mik
  • pochodzenia obcego
    lub Mikuć, polonizacja litewskiej n. os. Mikutis

  • derywowane
    • z sufiksem
      Mik-uć
  • niederywowane
    • lub Mikuć

  • P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017