BUKAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bukała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bukalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bukalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Bukała 1689, XVIII AntrP I 255
• Bukała 1764 RymNPol I 61

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Buk-ała, od czas. bukać 'krzyczeć, burczeć' Sstp, SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Buk-ała, z suf. -ała w funkcji charakteryzującej

Bukala

Wariant graficzny (może pod wpływem grafii niemieckiej), występujący tylko raz w woj. zachodniopomorskim.

• USA / liczba wystąpień: 186 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/bukala/stats
• Francja / liczba wystąpień: 129 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/33835/bukala.shtml
• Niemcy / liczba wystąpień: 32 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Holandia / liczba wystąpień: 19 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=bukala&gba_naam=Bukala&nfd_naam=&operator=eq&taal=
• Hiszpania / liczba wystąpień: 19 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Australia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/bukala/stats
• Norwegia / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Belgia / liczba wystąpień: 7 / źródło: https://familienaam.be/Bukala
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Bukala

Poza granicami Polski w formach adaptacyjnych Bukala, Bukalla.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I