DURKO

Ogólna liczba: 194

Kobiety: 102

Mężczyźni: 92

Ranga: 24283

Województwa
  1. LUBELSKIE / 76
  2. MAZOWIECKIE / 33
  3. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 19
  4. DOLNOŚLĄSKIE / 15
  5. ZACHODNIOPOMORSKIE / 13
  6. KUJAWSKO-POMORSKIE / 9
  7. LUBUSKIE / 9
  8. ŁÓDZKIE / 8
  9. PODLASKIE / 6
  10. POMORSKIE / 5
  11. ŚLĄSKIE / 1
Powiaty:
  1. CHEŁMSKI / 42
  2. CHEŁM / 26
  3. M.ST.WARSZAWA / 24
  4. BYDGOSZCZ / 9
  5. ŻARSKI / 9
  6. LUBLIN / 8
  7. ŁÓDŹ / 8
  8. EŁCKI / 8
  9. M. WAŁBRZYCH / 7
  10. GRAJEWSKI / 6
  11. ELBLĄG / 6
  12. RADOM / 6
  13. STARGARDZKI / 5
  14. KŁODZKI / 4
  15. WROCŁAW / 4
  16. SZCZECIN / 4
Gminy:
  1. M. CHEŁM / 26
  2. CHEŁM / 18
  3. KAMIEŃ / 15
  4. PRAGA-POŁUDNIE / 9
  5. M. BYDGOSZCZ / 9
  6. EŁK / 8
  7. LUBSKO / 8
  8. M. LUBLIN / 8
  9. M. WAŁBRZYCH / 7
  10. M. ELBLĄG / 6
  11. RAJGRÓD / 6
  12. M. RADOM / 6
  13. LEŚNIOWICE / 6
  14. STARGARD SZCZECIŃSKI / 5
  15. KŁODZKO / 4
  16. ŚRÓDMIEŚCIE / 4

forma żeńska równa formalnie męskiej: Durko

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Durkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Durkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Durko RymNPol I 159

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Dur-ko, od n. os. Dur (: ap. dur 'odurzenie, szaleństwo, obłęd' SL, SW)

  • derywowane
    • z sufiksem
      Dur-ko; suf. -ko w funkcji patronimicznej

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I