ŁUKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Łuka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Łuczyna, Łukowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Łuczanka, Łukówna

inne: Łukin (formacja zgermanizowana)

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Nazwiska z odmężowskim formantem -owa oraz odojcowskim formantem -ówna kobiety używają zwyczajowo. Niemiecki sufiks -in (Łuk-in) jest odpowiednikiem polskiego suf. -owa.

• Marianna Lukin 1774 NZłot II 29
• Regina Łukowa de Villa Prochy 1778 NZłot II 29
• Eva procreata Łukowna 1782 NZłot II 29
• Regina Łuczanka 1803 NZłot II 29

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Łuka, skrócenie od im. Łukasz, zob. Łukasz

• derywowane
• niederywowane
Łuka

Luka

Wariant graficzny

• Niemcy / liczba wystąpień: 568 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 156 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Luka/hustota/
• Słowacja / liczba wystąpień: 64 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Luka&s=exact&c=wdef&cs=&d=priezviska#
• Norwegia / liczba wystąpień: 36 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 21 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Luka
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Luka (bez znaku diakrytycznego).

• DFD: Luka

• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II