SELIGA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Seliga

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Seliżyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Seliżanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Seliga RymNPol II 533

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Sel-iga, Szel-iga, może od czas. szaleć, szeleć Sstp, por. NAp
• od nazwy własnej
  • od nazw herbowych
    lub Seliga, od n. herbowej Szeliga, por. NHer
• pochodzenia obcego
  lub Selig-a, od niem. n. os. Selig (: śrwniem. saelec, saelic 'dobrze ułożony, szczęśliwy, błogosławiony' NGerm, Gottsch 535)

• derywowane
• z sufiksem
  Sel-iga
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Selig-a
• niederywowane
lub Seliga

• Słowacja / liczba wystąpień: 122 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Seliga&s=exact&c=ecd3&cs=&d=priezviska#
• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 12 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Seliga/hustota/
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Seliga

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II