BUGAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bugała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bugalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bugalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Bugała 1615 RymNPol I 60
• Peter Bugalla, szewc 1881 NOpol 123

• od wyrazu pospolitego
• od nazwy własnej
  • odimienne
    Bug-ała, od n. os. Buga (: niem. n. os. Buge, Buck)

• derywowane
• z sufiksem
  Bug-ała

Bugalla

Wariant z geminatą -ll- poświadczony wyłącznie w źródłach historycznych

• Francja / liczba wystąpień: 199 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/33628/bugala.shtml
• Słowacja / liczba wystąpień: 108 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=bugala&c=9806&d=priezviska
• Czechy / liczba wystąpień: 36 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Bugala/hustota/
• Niemcy / liczba wystąpień: 24 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Włochy / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Bugala&x=0&y=0#.XENv4WlCfIU
• Australia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/bugala/stats
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Bugala

Poza granicami Polski w formie Bugala (bez znaku diakrytycznego).

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004