KAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kała 1789 AntrP II 232
• z Oyca Balcer Kala 1799 NZłot I 223
• Regina Kalina 1815 NZłot I 223
• Regina procreata Kalanka 1818 NZłot I 223
• Sebastian Kalla / Kahla, szewc 1888 NOpol 156

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kała, od gw. ap. kała 'młot drewniany, drewniana pała; pogardl. głowa' SW SGP(k)
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Kał-a, od n. os. Kał (: ap. kał 'błoto, muł' Sstp, 'kałuża, bajoro, błoto; wszelka nieczystość' SW, por. czas. kalać 'brudzić; okrywać hańbą' SXVI, starop. kalić 'brudzić błotem' Sstp)

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Kał-a < n. os. Kał
• niederywowane
lub Kała < gw. ap. kała

Kala (zob.), Kalla

Warianty graficzne

• Niemcy / liczba wystąpień: 1104 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 1046 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kala/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 236 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 75 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Kala&s=exact&c=002b&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 21 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Norwegia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Kala (bez znaku diakrytycznego), Kalla.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I