BIŃCZYK

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bińczyk

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bińczykowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bińczykówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Bińczyk RymNPol I 36

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Bińcz-yk, od n. os. Bini-ek lub Biń-ko (:n. os. Bień, gw. Biń, zdrobnienie im. chrześcijańskiego Benedykt, por. łac. cognomen Benedictus (: łac. benedictus 'błogosławiony'), lub im. biblijnego Bienijamin (:hebr. ben jamin 'syn prawicy, syn szczęścia' ) NCh, NJud) .

• derywowane
• z sufiksem
  Bińcz-yk < n. os. Biniek, Bińko lub Biń-czyk < n. os. Biń, Bień; suf. -'yk (rozszerzony -czyk) w funkcji patronimicznej wskazywał na syna Bińka lub Binia, Bienia

Binczyk

Wariant graficzny (bez znaku diakrytycznego)

• Niemcy / liczba wystąpień: 192 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 48 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=bincik&c=Z9af&d=priezviska
• Belgia / liczba wystąpień: 10 / źródło: https://familienaam.be/Binczyk
• Australia / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/binczyk/stats
• Szwecja / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Binczyk

Poza granicami Polski w formie adaptacyjnej Binczyk

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I