ANTOŃCZYK

forma żeńska równa formalnie męskiej: Antończyk

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Antończykowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Antończykówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Antończyk 1646 AntrP I 139
• Hrehory Antonczyk 1674 NBrań 141

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Antończ-yk, od n. os. Antoni-ak (: im. męskiego Antoni, od łac. Antonius, nazwa rodu rzymskiego, por. NCh).

• derywowane
• z sufiksem
  Antończ-yk < n. os. Antonik lub Antoń-czyk < n. os. Antoń, Anton; suf. -'yk (rozszerzony -czyk) w funkcji patronimicznej (odojcowskiej), wskazywał na syna Antonika lub Antonia, Antona, lub w funkcji deminutywnej

• Niemcy / liczba wystąpień: 185 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 102 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/
• Belgia / liczba wystąpień: 4 / źródło: www.familienaam.be
• Czechy / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.kdejsme.cz/

Poza granicami Polski także w formie Antonczyk (bez oznaczenia miękkości -n-). Antoinczyk (-i- oznacza miękkie ń).

• ISD: Antonchik

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017