KLAMA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Klama

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Klamina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Klamianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Klama 1556, XVII AntrP II 253

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Klama, od ap. klama 'rodzaj kleszczy lub obcęgów' SXVI, SW, też klama 'klamra' SL, por. też gw. czas. klamać, klamieć 'jeść powoli, mamlać' SW, MSGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Klam-a, od im. Klemens (: łac. cognomen Clemens, od łac. przym. clemens 'łagodny, spokojny, cichy' ICh)
• pochodzenia obcego
  lub Klam-a, od niem. n. os. Klamm (: niem. klamm 'wąwóz, parów' ) Gottsch 369

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Klam-a
• niederywowane
lub Klama

• Niemcy / liczba wystąpień: 528 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Klama
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Klamma.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II