BRZĄKAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Brząkała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Brząkalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Brząkalanka, Brząkałówna

inne: Brząkalin

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Natomiast nazwiska z odojcowskim formantem -ówna oraz z niemieckim sufiksem -in (Brząkal-in), który jest odpowiednikiem polskiego suf. -owa obecnie kobiety używają zwyczajowo.

• Brząkała 1543 RymNPol I 58
• Agnes Brząkalin 1774 NZłot I 82
• Agnete Brząkałowna 1791 NZłot I 82
• Stanislaus Brząkała 1802 NZłot I 82
• Anna Brząkalina 1837 NZłot I 82

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Brząkała, od ap. brząkała 'marny grajek' SL, SGP, lub Brząk-ała, od czas. brzęczeć, brzękać SXVI, brzdąkać, brzdękać 'grać na jakimś instrumencie, przeważnie źle; zrzędzić, mamrotać' SGP.

• niederywowane
Brząkała

• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Belgia / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://familienaam.be/Brzakala

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznych Brzakala, Brzakalla (bez oznaczenia nosowości, oddanie -ł- jako -l--ll-), Brzonkala (oddanie wymowy)

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I