KRZYKAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Krzykała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Krzykalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Krzykalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Krzykała 1699, XVIII AntrP II 303
• Pauline Agnes Krzikalla 1878 NOpol 171

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Krzykała, od ap. krzykała 'krzykacz' SW, SGP(k), lub Krzyk-ała, od starop. czas. krzykać 'krzyczeć (na kogoś), gromić, pokrzykiwać' Sstp, SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Krzyk-ała, z suf. -ała w funkcji charakteryzującej
• niederywowane
lub Krzykała

• Niemcy / liczba wystąpień: 324 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Krzykala/hustota/

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Krzykala (bez znaku diakrytycznego), Krzykalla (z dość regularnym oddaniem –ł- jako –ll-), Krzikala, Krzikalla.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004