MARON

forma żeńska równa formalnie męskiej: Maron

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Maronowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Maronówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• inter Joannem Maron 1765 NZłot II 42
• Marohn 1942 GórPow 144

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Maron, od ap. maron 'kasztan jadalny' SW
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Mar-on, skrócenie od imion takich jak Marcin (: łac. cognomen Martinus, od nazwy rzymskiego boga wojny Marsa), lub Marek, zob. Marek, lub Marian (: łac. cognomen Marianus, od łac. nomen gentile Marius i przyr. -anus), starop. Marzyjan, ICh

• derywowane
• z sufiksem
  Mar-on
• niederywowane
lub Maron

• Niemcy / liczba wystąpień: 1638 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 136 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=maron&s=exact&c=Ff8e&cs=&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 73 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Czechy / liczba wystąpień: 22 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Maron/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 7 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Maron
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn

• por. ISD: Maron (tu inne etymologie)

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II