CZURA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Czura

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Czurzyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Czurzanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Czura 1683, XVIII AntrP I 339

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Czura, od ap. ciura 'pachołek, czeladź obozowa; niezdara, gamoń, głupiec' SL, SW. Wyraz znany w polszczyźnie dopiero od XVII w. , zapożyczenie ze wschodniotureckiego czora, cora 'parobek do koni' NAp. Możliwy także derywat od gw. czas. ciurać 'płynąć cienkim strumieniem, lać powoli jakiś płyn' SGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Czura, od im. Cyryl, imię poch. greckiego Kyrillos (: grec. kyrios 'pan'), łac. Cyrillus, ICh

• niederywowane
Czura

• Francja / liczba wystąpień: 223 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/54227/czura.shtml
• Niemcy / liczba wystąpień: 140 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 55 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=cura&s=exact&c=R1a9&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#
• Australia / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/czura/stats
• Hiszpania / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4.
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Czura

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Tschura.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I