DZIURA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dziura

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dziurzyna, Dziurowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dziurzanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Nazwiska odmężowskie z formantem -owa kobiety używają zwyczajowo.

• Dziura RymNPol I 175
• Jaco Mikolay Borzislawski pobral imena Micolageui Dzurze taco vele, iaco dwadzeszca grziwen 1407 SSNO VII 52
• Dziurowa 1593, XVII, XVII AntrP I 415
• Dziura 1597, XVII, XVIII AntrP I 414

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Dziura, od ap. dziura, dura 'dziura, otwór; jama, nora' Sstp, SXVI, przenośnie także 'ubytek, brak, niedostatek' SXVI

• niederywowane
Dziura

Dzióra, Dżura

Dzióra - wariant graficzny, może ucieczka przed apelatywem, Dżura - odmianka łącząca się z gw. wymową dziura jak dżura (być może w celu uniknięcia mazurzenia).

• USA / liczba wystąpień: 285 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dziura/stats
• Niemcy / liczba wystąpień: 152 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 38 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/
• Słowacja / liczba wystąpień: 33 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=dziura&s=exact&c=S1ca&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#
• Australia / liczba wystąpień: 22 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dziura/stats
• Hiszpania / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Czechy / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.kdejsme.cz
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Dziura
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwajcaria / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://www.verwandt.ch/
• Belgia / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://familienaam.be/Dziura

O nazwiskach odapelatywnych zob. Babiarz.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1984/ tom: VII