BUREK

Ogólna liczba: 4693

Kobiety: 2347

Mężczyźni: 2346

Ranga: 1014

Województwa
  1. PODKARPACKIE / 1086
  2. ŚLĄSKIE / 940
  3. MAŁOPOLSKIE / 545
  4. MAZOWIECKIE / 442
  5. LUBELSKIE / 370
  6. DOLNOŚLĄSKIE / 290
  7. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 224
  8. OPOLSKIE / 142
  9. WIELKOPOLSKIE / 138
  10. KUJAWSKO-POMORSKIE / 130
  11. ZACHODNIOPOMORSKIE / 115
  12. POMORSKIE / 107
  13. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 67
  14. LUBUSKIE / 62
  15. ŁÓDZKIE / 31
  16. / 8
Powiaty:
  1. LEŻAJSKI / 239
  2. WODZISŁAWSKI / 162
  3. RZESZOWSKI / 160
  4. LIPSKI / 156
  5. MIELECKI / 136
  6. KRAKÓW / 123
  7. KOLBUSZOWSKI / 88
  8. KRAŚNICKI / 85
  9. KATOWICE / 80
  10. DĘBICKI / 80
  11. ZABRZE / 79
  12. SANDOMIERSKI / 75
  13. LUBLINIECKI / 70
  14. TARNOWSKI / 66
  15. BOCHEŃSKI / 63
  16. RACIBORSKI / 63
Gminy:
  1. LEŻAJSK / 203
  2. M. KRAKÓW / 123
  3. MIELEC / 93
  4. SOKOŁÓW MAŁOPOLSKI / 88
  5. M. KATOWICE / 80
  6. M. ZABRZE / 79
  7. RANIŻÓW / 70
  8. LIPSKO / 69
  9. LUBOMIA / 69
  10. M. RADOM / 57
  11. PIŃCZÓW / 57
  12. M. RUDA ŚLĄSKA / 52
  13. M. LUBLIN / 48
  14. SOLEC NAD WISŁĄ / 42
  15. M. BYTOM / 40
  16. KAMIEŃ / 39

forma żeńska równa formalnie męskiej: Burek

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Burkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Burkówna

inne: Burczonka (forma gwarowa)

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo. Natomiast nazwiska odojcowskie z formantem -onka znane są w języku mówionym.

  • Burek RymNPol I 62
  • Test(is) ... Burco de Gambicze 1393 SSNO I 282
  • Stanislaus Burek 1425 SSNO I 282
  • Laurencius Burk de Kansze 1435 SSNO I 283
  • Burek 1578, XVII, XVIII AntrP I 256
  • Burkowa 1784 AntrP I 256
  • Anna Burczonka 1786 GóSan 176
  • Catherina Burkowna 1804 GóSan 176
  • Stanislaus Burek 1837 GóSan 137
  • Burek 1888 NOles 30

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Bur-ek, od przym. bury 'ciemnoszary, szarobrunatny' Sstp, SXVI, bura 'awantura'' SW, lub Burek, od ap. burek 'pies albo kot bury' SW
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      lub Bur-ek, od n. os. Bur, Bury (: ap. bury Sstp, SXVI)

  • derywowane
    • z sufiksem
      Bur-ek; suf. -ek w funkcji wyznaczania nosiciela cechy (tu prawdopodobnie o człowieku w burej odzieży). Możliwe też Bur-ek < n. os. Bur, z suf. -ek w funkcji patronimicznej
  • niederywowane
  • lub Burek < ap. burek

Burk

Bardzo rzadki współcześnie wariant ze zmianą -ek > -k

Poza granicami Polski także w formie Bureck.

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
  • H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004