ANTONIAK

Ogólna liczba: 4470

Kobiety: 2287

Mężczyźni: 2183

Ranga: 1083

Województwa
  1. MAZOWIECKIE / 925
  2. LUBELSKIE / 725
  3. WIELKOPOLSKIE / 534
  4. ŁÓDZKIE / 494
  5. DOLNOŚLĄSKIE / 265
  6. ŚLĄSKIE / 260
  7. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 233
  8. PODLASKIE / 192
  9. ZACHODNIOPOMORSKIE / 176
  10. KUJAWSKO-POMORSKIE / 164
  11. POMORSKIE / 159
  12. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 97
  13. LUBUSKIE / 94
  14. MAŁOPOLSKIE / 57
  15. OPOLSKIE / 57
  16. PODKARPACKIE / 38
Powiaty:
  1. M.ST.WARSZAWA / 292
  2. PUŁAWSKI / 173
  3. KRASNOSTAWSKI / 123
  4. ŁÓDŹ / 94
  5. SOKOŁOWSKI / 93
  6. LUBLIN / 81
  7. WYSOKOMAZOWIECKI / 76
  8. OSTROWSKI / 72
  9. SKIERNIEWICKI / 68
  10. KALISKI / 67
  11. KONIŃSKI / 66
  12. PODDĘBICKI / 64
  13. PAJĘCZAŃSKI / 62
  14. WROCŁAW / 62
  15. LUBARTOWSKI / 61
  16. WOŁOMIŃSKI / 58
Gminy:
  1. PUŁAWY / 104
  2. M. LUBLIN / 81
  3. KRASNYSTAW / 56
  4. PRZYSUCHA / 47
  5. M. BYDGOSZCZ / 46
  6. DZIAŁOSZYN / 44
  7. UNIEJÓW / 40
  8. MOKOTÓW / 40
  9. BIAŁA PISKA / 40
  10. SOKOŁÓW PODLASKI / 39
  11. WIELUŃ / 37
  12. PRAGA-POŁUDNIE / 37
  13. M. SKIERNIEWICE / 36
  14. M. KALISZ / 34
  15. ŁUKÓW / 34
  16. M. CZĘSTOCHOWA / 32

forma żeńska równa formalnie męskiej: Antoniak

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Antoniakowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Antoniakówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Antoniak 1789 RymNPol I 9
  • Antoniak 1789 AntrP I 139
  • Antoniak 1868 GórPow 16
  • Gregorius Antoniak 1913 GórPow 16

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Antoni-ak, od im. Antoni ( imię męskie pochodzące od łac. nazwy rodowej Antonius NCh).

  • derywowane
    • z sufiksem
      Antoni-ak; suf. -'ak w funkcji patronimicznej (odojcowskiej)

Antoniok

Wariant Antoniok (mający 18 nosicieli mieszkających w woj. świętokrzyskim i śląskim) z typowym dla Śląska gwarowym -ok.

Typ nazwisk (z suf.-ak, -owiak) zalicza się w literaturze do tzw. nazwisk patronimicznych. Wywodzą się z deskrypcji opisowych mówiących o stosunku dwóch osób do siebie, o relacji ojciec-syn. W drodze rozwoju doprowadziły do powstania konstrukcji syntetycznych starszych z sufiksami –icz, -owicz, -ewicz, i nowszych z sufiksami –ak, -an, -czyk i innymi z podstawowym –k-. Nazwiska te uległy stabilizacji w XVII-XVIII w. i potocznie kojarzone są z nazwiskami mieszczan (w tej grupie społecznej występowały najczęściej).

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
  • Górnowicz, H., Słownuk nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992