BEDA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Beda

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bedzina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bedzianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Stanislaus Beda de Popow 1419 SSNO I 116
• Beda 1526, XVII, XVIII AntrP I 225

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Beda, od im. chrześcijańskiego Beda (: germ. badwo 'walka, potyczka' NCh, lub pruskie, por. Gottsch 185

• niederywowane
Beda

Bedda

Bardzo rzadka odmianka z geminatą (podwojeniem spółgłoski).

• Włochy / liczba wystąpień: 369 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia#.U_RdCCdpfOA
• Belgia / liczba wystąpień: 82 / źródło: www.familienaam.be
• Francja / liczba wystąpień: 70 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/
• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 36 / źródło: http://slovniky.korpus.sk/
• Hiszpania / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Szwecja / liczba wystąpień: 9 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski w formie Bedda. Postaci Beda notowane poza granicami Polski mogą mieć inną motywację.

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I