forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Burkacka
Burkacki1508, XVII, XVIII AntrP I 256
Burgatzki1887 GórPow 38
Artur Burkatzki1943 GórPow 38
od nazwy własnej
odmiejscowe Burkac-(s)ki, od n. m. Burchaty, biał., gm. Brańsk, lub Burkaty, ciech., gm. Sońsk. Zob. Burchacki.
odimienne lub Burkac-(s)ki, od n. os. Burkat, Burkart, Burchart (zob.)
derywowane
z sufiksem Burkac-(s)ki < n. m. typu Burchaty, Burkaty (suf. -ski wskazywał pierwotnie na pochodzenie z danej miejscowości lub jej posiadanie) lub Burkac-(s)ki < n. os. typu Burkat, Burkart, z suf. -ski, na wzór nazwisk odmiejscowych