BIEGAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Biegała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Biegalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Biegalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Paulina nata Bigała 1850 NZłot I 61
• Biegała XVII RymNPol I 35

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Bieg-ała, od czas. biegać Sstp, SXVI

• derywowane
• z sufiksem
  Bieg-ała, z suf. -ała w funkcji charakteryzującej

Biegala, Bigała

Biegala - bardzo rzadka odmianka z wpływem grafii niemieckiej. Forma Bigała, potwierdzona historycznie, współcześnie nie występuje

• Niemcy / liczba wystąpień: 88 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Holandia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=biegala&gba_naam=Biegala&nfd_naam=Biegala&operator=eq&taal=
• Czechy / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Biegala/hustota/
• Australia / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/biegala/stats
• Belgia / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://familienaam.be/Biegala

Poza granicami Polski take w formach adaptacyjnych Biegala, Biegalla

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I