DYMIŃSKI

Ogólna liczba: 1282

Kobiety: 659

Mężczyźni: 623

Ranga: 4476

Województwa
  1. MAZOWIECKIE / 394
  2. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 189
  3. DOLNOŚLĄSKIE / 118
  4. KUJAWSKO-POMORSKIE / 90
  5. PODKARPACKIE / 89
  6. ŚLĄSKIE / 77
  7. ŁÓDZKIE / 72
  8. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 57
  9. WIELKOPOLSKIE / 41
  10. LUBUSKIE / 37
  11. POMORSKIE / 36
  12. ZACHODNIOPOMORSKIE / 35
  13. PODLASKIE / 26
  14. LUBELSKIE / 13
  15. OPOLSKIE / 5
  16. MAŁOPOLSKIE / 3
Powiaty:
  1. M.ST.WARSZAWA / 123
  2. KIELCE / 66
  3. WARSZAWSKI ZACHODNI / 60
  4. KONECKI / 52
  5. STARACHOWICKI / 44
  6. SANOCKI / 44
  7. GARWOLIŃSKI / 33
  8. BEŁCHATOWSKI / 30
  9. KOZIENICKI / 30
  10. WŁOCŁAWEK / 24
  11. WROCŁAW / 23
  12. IŁAWSKI / 20
  13. PRUSZKOWSKI / 19
  14. OLEŚNICKI / 19
  15. PIASECZYŃSKI / 18
  16. JELENIOGÓRSKI / 16
Gminy:
  1. M. KIELCE / 66
  2. MACIEJOWICE / 33
  3. SANOK / 32
  4. KOŃSKIE / 29
  5. STARE BABICE / 29
  6. M. WŁOCŁAWEK / 24
  7. PRAGA-POŁUDNIE / 23
  8. KLUKI / 21
  9. IŁAWA / 20
  10. STARACHOWICE / 20
  11. MIRZEC / 20
  12. MOKOTÓW / 17
  13. KOZIENICE / 16
  14. GNIEZNO / 15
  15. BOGUSZÓW-GORCE / 14
  16. DĘBICA / 14

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dymiński

forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Dymińska

  • Dymiński 1622, XVIII AntrP I 408

  • od nazwy własnej
    • odmiejscowe
      Dymiń-ski, od n. m. Dyminy, kiel., gm. Morawica

  • derywowane
    • z sufiksem
      Dymiń-ski < n. m. Dyminy; suf. -ski wskazywał pierwotnie na pochodzenie z danej miejscowości lub jej posiadanie

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Dyminski (bez znaku diakrytycznego).

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I