DYTKO

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dytko

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dytkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dytkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Dytko 1580, XVII, XVIII AntrP I 409
• Jozef Dytko 1760 GóSan 140

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Dytko, od ukr. ap. didko, ditko 'diabeł; strach, straszydło ' SW (od ukr. did 'dziad')
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Dyt-ko, od im. Dymitr (: grec. Demetrios 'należący do bogini Demeter' ICh).

• derywowane
• z sufiksem
  Dyt-ko, z suf. -ko w funkcji deminutywnej
• niederywowane
lub Dytko < ukr. ap. didko, ditko

Dyttko, Ditko

Dyttko - wariant graficzny z geminatą -tt-, Ditko - nazwisko bardzo rzadkie (3 nosicieli w woj. mazowieckim i łódzkim)

• Niemcy / liczba wystąpień: 88 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 18 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Dytko/hustota/

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Dyttko.

• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I